عبارت کلیشه ای برای سوگیری مقصر یابی:
من از اشتباهات و تجربیاتم درس می گیرم
ما دوست داریم از شکست هایمان درس بگیریم و یک اشتباه را دو بار تکرار نکنیم، اما از طرفی علاقه ای هم نداریم که با دقت و موشکافی به خطاهایمان نگاه کنیم؛ به همین دلیل، خود ارزیابی و تحلیلی که بعد از هر شکست، انجام می دهیم محدود و کوتاه است. ما ذاتا در چنین موقعیت هایی شروع به سرزنش کردن و مقصر دانستن دیگران و عوامل بیرونی می کنیم. این موضوع شالوده یکی از مهم ترین خطاهای شناختی به نام سو گیری مقصر یابی است.
دلیل این سوگیری مقصریابی این است که اغلب مرور و بررسی اشتباهات و شکست ها برای ما کاری عذاب آور و دردناک است و ترجیح می دهیم با آن ها مواجه نشویم. تمرکز روی اشتباهات باعث می شود حس برتری مان را از دست بدهیم و درباره ارزشمندی خود دچار تردید شویم. به همین دلیل، صرفا برای رفع تکلیف، بعد از هر شکست به کرده خود نگاه مختصری می اندازیم؛ اما با گذشت زمان و بنا به اصل لذت خیلی زود فراموش می کنیم که چه سهم اندکی از خطاها را به خود اختصاص داده ایم.
به این ترتیب، دوباره تحت تاثیر تمایلات و هیجانات خود قرار می گیریم و بارها و بارها دقیقا همان اشتباه را مرتکب می شویم. اگر افراد حقیقتا از اشتباهات و تجربیات قبلی خود درس می گرفتند، الان مشکلات خیلی کمی در دنیا وجود داشت و مردم مدام در حال ترقی و پیشرفت در مسیر شغلی و اهداف زندگی شان بودند.
